Według Światowej Organizacji Zdrowia na zaburzenia psychiczne (wśród nich depresję) cierpi 450 milionów osób na całym świecie. Przewiduje się, że przed 2030 rokiem depresja stanie się najczęstszym problemem zdrowotnym. Może ona dotyczyć każdego, niezależnie od wieku.

 

Do głównych objawów tej choroby zalicza się m.in. zaburzenia snu, problemy z pamięcią i koncentracją uwagi, rozdrażnienie oraz utrata pozytywnej samooceny. Jeśli większość jej objawów utrzymuje się dłużej niż 2 tygodnie mówimy już o chorobie. Oczywiście diagnozę powinien postawić lekarz psychiatra, który ma odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Depresji nie można lekceważyć, trzeba ją leczyć. Przyczyny depresji mogą być różne, może ją spowodować bardzo przykre zdarzenie, zmiany hormonalne w naszym organizmie, stosowanie niektórych leków lub inne przewlekle trwające choroby. Stanom zniechęcenia i senności może sprzyjać także okres jesienny i zimowy, kiedy do naszego organizmu dociera znacznie mniej światła słonecznego, który stymuluje układ nerwowy poprzez receptory wzrokowe i cieplne.

 

Diagnoza

O depresji łagodnej mówimy, gdy występują co najmniej dwie główne jej oznaki oraz co najmniej dwa objawy z nimi związane (wymienione poniżej). W  depresji umiarkowanej pojawiają się co najmniej dwie lub trzy główne oznaki oraz co najmniej trzy, cztery objawy. Większość z nas doświadczyła w swoim życiu objawów zmęczenia, smutku, braku apetytu, niskiego poziomu koncentracji. Zazwyczaj z upływem czasu, po kilku godzinach lub dniach, te uczucia ustępują. Natomiast w depresji utrzymują się znacznie dłużej. Do ustalenia rozpoznania epizodu depresji niezbędne jest stwierdzenie utrzymywania się zaburzeń przez co najmniej dwa tygodnie.

 

Główne oznaki:

•  obniżenie nastroju
•  utrata zainteresowań
•  nieodczuwanie przyjemności
•  zmęczenie
•  utrata energii

Objawy:

• zaburzenia snu
• poczucie winy
•  niska samoocena
• brak wiary w siebie
• zmniejszenie zdolności koncentracji
• zaburzenia apetytu
• obniżone libido
• myśli samobójcze
• niepokój ruchowy
• pobudzenie lub spowolnienie ruchowe
• utrata wagi
• lęk
• nerwowość

 

Zioła w depresji

Ziele dziurawca

zwane także zielem św. Jana lub Świętojańskim stosowane jest już od czasów średniowiecza. Przynosi ulgę w przejściowych stanach wyczerpania nerwowego, łagodzi dolegliwości trawienne. W licznych badaniach klinicznych otrzymywano dobre wyniki w leczeniu stanów depresyjnych przy pomocy leków z dziurawca i stwierdzono zbliżoną skuteczność działania do syntetycznych leków przeciwdepresyjnych. Leki z dziurawca są bardzo dobrze tolerowane. Objawy niepożądane obserwowano znacznie rzadziej (o 30%) u pacjentów stosujących preparaty z dziurawca, niż stosujących syntetyczne leki przeciwdepresyjne. Ziele dziurawca ma wielokierunkowe działanie m.in. łagodzi zaburzenia snu towarzyszące stanom depresyjnym, zmniejsza objawy ogólnego zmęczenia, poprawia nastrój oraz koncentrację, działa przeciwlękowo. Mimo to stosowanie dziurawca należy skonsultować z farmaceutą lub lekarzem ponieważ może wchodzić w interakcje z innymi lekami. Nie ma przeciwwskazań do długotrwałego stosowania leków zawierających dziurawiec, lecz jeśli dolegliwości trwają mimo leczenia dłużej niż 4-6 tygodni należy zgłosić się do lekarza. Nazwa dziurawca wywodzi się od licznych prześwitujących punkcików znajdujących się na liściach. Są to zbiorniczki olejkowe, które można zobaczyć, gdy skierujemy liść pod światło. Z dziurawca również wytwarzany jest olejek, który działa regenerująco na skórę. Olejek można samemu zrobić zalewając świeże kwiaty olejem na 10 dni. Służy do pielęgnacji skóry suchej i popękanej.

 

Jak wspierać osoby, które cierpią z powodu wyczerpania psychicznego

Czasami sami musimy sobie uświadomić, że bliska nam osoba jest chora i potrzebuje naszego wsparcia. Musimy być wyrozumiali oraz cierpliwi, nie powinniśmy narzucać jej swojego zdania. Warto zachęcić taką osobę do leczenia, jeśli sami nie możemy jej pomóc. Również samemu warto zaczerpnąć informacje ze sprawdzonych źródeł wiedzy na temat choroby.

 

Przeczytaj także: