Już wiosna – czas zacząć pracę w ogródku!

Ogrody zielarskie wracają do łask! Uprawia się w nich przede wszystkim rośliny służące do przyprawiania potraw, zioła na drobne dolegliwości zdrowotne, a także zioła „herbaciane”. Taki ogród może przysporzyć wiele radości, jego utrzymanie wymaga jednak zaangażowania. Sadzenie, zbieranie, pielęgnacja…

 

Pielęgnacja

Prace pielęgnacyjne warto rozpocząć już wczesną wiosną.  Wtedy właśnie zaczyna się wegetacja gatunków wieloletnich. Po usunięciu okrycia zimowego (jeśli było takie stosowane) i sprawdzeniu stopnia przezimowania roślin, przycina się je, usuwając zeszłoroczne pędy. Dzięki temu rośliny lepiej się rozgałęziają. Kolejnym zabiegiem jest nawożenie roślin (najlepiej nawozem wieloskładnikowym zawierającym makro- i mikroelementy) oraz spulchnienie gleby, połączone z pierwszym odchwaszczaniem.

Sadzenie

Rozmnażanie roślin zielarskich odbywa się dwoma sposobami: generatywnie, czyli z nasion i wegetatywnie – przez sadzonki. Rozmnażaniu przez sadzonki podlegają np. mięta pieprzowa, mięta kędzierzawa, rumianek rzymski, krwawnik czy estragon. Okres sadzenia przypada właśnie
na wczesną wiosnę (lub jesień). Wiosną rozpoczynamy także uprawę roślin jednorocznych poprzez produkcję rozsady ziół ciepłolubnych lub siew nasion bezpośrednio na miejsce stałe. W szklarni produkuje się rozsadę bazylii, majeranku i papryki ostrej. Nasiona wysiewa się w trzeciej dekadzie marca do skrzynek wysiewnych, następnie siewki majeranku i bazylii pikuje się do wielodoniczek o średnicy jednej doniczki wynoszącej 4 cm lub do skrzynek w rozstawie 4 x 4 cm, a papryki do doniczek o średnicy 8-10 cm. Wyprodukowaną rozsadę bazylii i majeranku sadzi się na polu dopiero po 15 maja, a papryki nawet w pierwszych dniach czerwca.

 

Bezpośrednio na polu, w pierwszej połowie kwietnia, wysiewa się nasiona cząbru ogrodowego, kminku, kolendry, kopru ogrodowego i kopru włoskiego, trybuli ogrodowej, pietruszki naciowej i czarnuszki siewnej. W pierwszych dniach maja można bezpośrednio na grządce wysiać nasiona bazylii, majeranku i kozieradki.

 

Zbiory

Wczesna wiosna to nie tylko okres siewów. Zbiera się wtedy również pączki topoli, brzozy i sosny, korę (wierzby purpurowej, kaliny koralowej, kasztanowca zwyczajnego, kruszyny pospolitej, jesionu wyniosłego, dębu szypułkowego, orzecha włoskiego), korzenie (mydlnicy lekarskiej i pokrzywy zwyczajnej), kłącza perzu właściwego, a także kłącza i korzenie lubczyku ogrodowego, kozłka lekarskiego i arcydzięgla lekarskiego. Wiosenne kwitnienie to czas na zbiory kwiatów, takich jak pierwiosnek lekarski, mniszek pospolity, stokrotka pospolita, robinia akacjowa, bez czarny, głóg jedno- i dwuszyjkowy, jarzębina pospolita, kalina koralowa, konwalia majowa, kasztanowiec zwyczajny i przelot pospolity.

 

Późną wiosną zbiera się też ziele, m.in. bagno zwyczajne, barwinek pospolity, glistnik jaskółcze ziele, tasznik pospolity, bluszczyk kurdybanek, fiołek trójbarwny, jasnotę białą, przywrotnik pasterski, marzankę wonną, pokrzywę zwyczajną oraz liście babki lancetowatej, bobrka trójlistkowego, lepiężnika różowego, czy brzozy brodawkowatej.