Dąb działanie i zastosowanie:

Kora dębu, jako surowiec pojedynczy, stosowana jest w postaci odwaru do sporządzania okładów, obmywań, a także kąpieli nasiadowych (choroby odbytu), irygacji (po odpowiednim rozcieńczeniu) oraz płukanek do włosów (ciemnych, przetłuszczających się). Znacznie częściej dębowe surowce lecznicze (kora i przetwory z dębianek) wchodzą w skład preparatów złożonych. Zastosowanie ich dotyczy głównie dolegliwości jamy ustnej, gdzie wykorzystuje się ich działanie ściągające, przeciwzapalne, w połączeniu z innymi surowcami, np. pięciornika, liściem szałwii, miętą. Tego typu kompozycje mają hamować rozwój drobnoustrojów patogennych, wiązać toksyny oraz zmniejszać bolesność i obrzęk towarzyszący zakażeniom, aftom, zapaleniu jamy ustnej i języka, parodontozie i wielu chorobom dziąseł. Preparaty te stosowane są również w przypadku urazów mechanicznych w obrębie jamy ustnej, na przykład odleżyn od protez zębowych. Występują w postaci mieszanek ziołowych lub płynów do płukania czy pędzlowania jamy ustnej. Korę dębową znaleźć można również w niezbyt licznych preparatach przeznaczonych do pielęgnacji ran trudno gojących się. Te wieloskładnikowe kompozycje wykorzystuje się do przemywania ran, otarć, do sporządzania okładów na stłuczenia, owrzodzenia, na czyraki, lekkie oparzenia, odleżyny. Połączenia surowców dębowych z kasztanowcem, arniką, nagietkiem i rumiankiem dotyczą głównie leczenia krwiaków, wylewów podskórnych, wybroczyn, stłuczeń i dolegliwości z nimi związanych. Wewnętrznie stosowana w biegunkach. Wyciągi z kory hamują namnażanie wirusów.

Dąb – Opis

Quercus robur L. (Quercus pedunculata Ehrh.) – Dąb szypułkowy

Surowiec stanowi kora młodych pni i gałęzi zebrana na wiosnę przed rozwojem liści, wysuszona w cieniu, w temperaturze nieprzekraczającej 35°C.

Dąb – Wygląd i pochodzenie:

Surowca dostarczają dwa gatunki dębu: dąb szypułkowy i dąb bezszypułkowy. Wymienione gatunki są rozpowszechnione w strefie umiarkowanej, w Europie, Ameryce Północnej. W Polsce również rosną powszechnie, tworząc nieraz zwarte las, tj. dąbrowy, na niżu i w górach do wysokości 700 m n.p.m. Dąb bezszypułkowy jest raczej rzadszy, szczególnie w górach.
Korona potężna, rozłożysta, nieregularna. Liście odwrotnie jajowate, dł. 15 cm, szer. 8 cm. Kwiaty rozdzielnopłciowe – męskie zebrane w zwisające kotki, żeńskie – na szypułce dłuższej niż ogonek liściowy. Kwitnie IV-V. Kora w postaci rurek lub rynienek. Powierzchnia zewnętrzna  gładka, srebrzystoszara lub brunatna, lśniąca. Wewnątrz żółtobrunatna, matowa. Na zewnętrznej powierzchni widać przetchlinki. Smak silnie ściągający, nieco gorzkawy.